Üniversiteli genç kadınların cinselliği üzerine çalıştığım yüksek lisans tezimin saha araştırmasında görüşmecilerime sorduğum sorulardan biriydi bu: “Cinselliğe dair bildiğin şeyleri nasıl ve nereden öğrendin?” Cevaplar çeşitli: ilkokul arkadaşları, prezervatif reklamları, şifresi bir şekilde çözülen kanallar, dergiler, American Pie serisi, ana akım pornolar ve Haydar Dümen…&nbsp;Bir sürü cevap, bir sürü hatıra… Ama hepsi dönüp dolaşıp aynı yere çıkıyor: el yordamıyla öğrenme hali. Yüzeyde bir sürü bilgi dolaşıyor, ama asıl ihtiyaç duyduklarımız bir yerlerde gizli, gömülü. Bazen basit bir doğru bilgiye erişmek için bile kazmak gerekiyor, kazılan yerde bulunan bilgi de her zaman tatmin edici olmayabiliyor. &nbsp;Hele de benim gibi çocukluğu ve ergenliğini internetin henüz çok yaygınlaşmadığı bir dönemde geçirmiş biri için bu soru iyice kritikti. Sahi, ben nereden öğrendim cinselliğe dair bildiğim en temel şeyleri? Şüphesiz arkadaşlarımdan, en çok da lise yurdundan. Yurttaki akşam sohbetlerinden. Ve tabii ki, deneme-yanılma sonra tekrar deneme yöntemiyle. Bu konuda aileme ya da okula danışamayacağımın farkındaydım. Yokluğunun sebepleri gayet iyi bilinen, ama hakkında bir türlü konuşulamayan bir cinsellik eğitimi, daha doğrusu eğitimsizliği vardı.&nbsp;Son yıllarda internete erişimin artması bir şeyleri değiştirdi elbette ve cinsellik eğitimine dair doğru bilgiler daha fazla üretiliyor, dolaşıma sokuluyor. Ama hala el yordamıyla öğrenmemiz bekleniyor: bilgiyi aramak, kazmak; kazarak çıkardıklarımızın yüzeyde, daha görülebilir ve erişilebilir kalmasını umarak daha derine kazmak…&nbsp;

müstehcen mecmua

Yüzeyde bir sürü bilgi dolaşıyor, ama asıl ihtiyaç duyduklarımız bir yerlerde gizli, gömülü. Bazen basit bir doğru bilgiye erişmek için bile kazmak gerekiyor, kazılan yerde bulunan bilgi de her zaman tatmin edici olmayabiliyor.

Haydar Dümen ile ilgili hikayeler